Silkfencing Team

Sir William Eton, brytyjski konsul w Imperium Ottomańskim, autor książki, której pochodzi ten tekst. A survey of the Turkish Empire. Całość książki mozna znaleźć w google books. 

Podręcznik opisuje ogół kultury, społeczeństwa i wszystkich cech wartych wykorzystania w trakcie kontaktów handlowych lub wojennych. Przedstwia nie tylko społeczństwo osmańskiej Turcji XVIII wieku ale także jego cech i tradycji wojskowości. Barwny opis dotyczący najciekawszego dla nas elementu - tj. szabli tureckiej został zamieszczony w formie tłumaczenia poniżej.

Zapraszamy do lektury:

Poniżej zapraszamy do przejrzenia artykułu dotyczącego szabli husarskiej. Jest to kolejna, bardziej aktualna, odsłona badań dotyczących szabli husarskiej. Artykuł ma na celu zmierzenie się z wieloma niedomówieniami wystepujacymi w obecnych czasach w polskim bronioznawstwie. Artykuł jest pisany w języku angielskim

Poniższe tłumaczenie rozdziału o szablach i pałaszach bez złożonych opraw jest kolejnym z szeregu tłumaczeń mających na celu przedstawienie ówczesnego rozumienia broni krzywej w tym regionie.

Poniższe tłumaczenie ustępu z podręcznika Johan Adolf Ludwig Wernera pt. Versuch einer theoretishen anweisung zur Fechtkunst im Hiebe, napisanego w Lipsku w 1824. Dotyczy ono różnic między szermierką bronią kawaleryjską (głownie szablą) a typowym pojedynkowym haurappierem. 

Jest to pierwszy w zamieszczonych tekstów na ten temat, który przedstawia najbardziej nowoczesne (dla ówczesnych) podejście do tematu, zgodnie z powoli dominujacym nurtem szermierki pojedynkowej w Europie. 

Celem tego oraz kolejnych tłumaczeń, które będę tutaj zamieszczał jest porównanie różnego podejścia do szermierki w tym okresie.

Tłumaczenie krótkiego ustępu z podręcznika Wilhelma Roux, pt Anweisung Zum Hiebfechten mit graden und krummen Klingen, wydanego w 1840 w Jenie.

Rozdział ten opisuje najważniejsze różnice w wykorzystaniu krzywej szabli względem typowego pałasza (Haurappier) używanego wówczas do treningu szermierki siecznej.