Artykuły

Und ist hier woll zu mercken / daß man eben selbige lectiones auch machen könne gegen einen / der sich der Creutz-Hiebe gebrauchet /

welches fechten zwar von etlichen hoch gehalten wird / aber gantz nicht auß der Kunst / sondern vielmehr ein natürlich oder Polnisch fechten zu nennen.

Tłum:

I tutaj trzeba podkreślić, że warto użyć tych samych lekcji na tego który używa cięć krzyżowych, który to fechtunek jest bardzo ceniony przez niektórych, ale nie jest zupełnie podług sztuki, nazywany też jest naturalną lub POLSKĄ szermierką.

Powyższy cytat z 1658 roku z podręcznika Henninga jest tutaj kluczowy, ponieważ podkreśla, że użycie cięć krzyżowych w drugiej połowie wiąże się z Polską, jednak jednocześnie nie jest ona tylko naszym stylem.

Wcześniej był to bardzo popularny styl szermierki co szerzej jest omówione w katalogu wystawy "Szable w dłoń" do lektury której zapraszamy serdecznie.

W pierwszych dekadach XVII wieku powstał szereg podręczników traktujących o użyciu jednoręczną bronią działań szermierki krzyżowej, zwłaszcza w kontekście szermierki siecznej. Obecnie przygotowane mamy ponad 60 technik z szeregu niemieckich podręczników, które powoli tłumaczymy i będziemy stopniowo publikować. Pierwsze pochodzą z podręcznika Schoffera z Marburga z 1620 roku.

Tym razem nieco o podstawowych sekwencjach używanych przez w indywidualnym treningu szabli polskiej.

Podręcznik Ivanowskiego w chwili ukazania się był szeroko komentowany przez ówczesnych mu specjalistów od szermierki. Ukazały sie one w Spectateur Militaire, czyli najwazniejszym czasopiśmie wojskowym epoki post napoleońskiej. Ukazywał się on między 1826 a 1914 rokiem we Francji, wydawany w Paryżu. Pisali do niego znani specjaliści od wojskowowści i szermierki.

Artykuł autorstwa podpułkownika  M. R. Debourge z 14 pułku Szwoleżerów.